Tijdens de vorige eeuw is Blankenberge uitgegroeid van een stad die leefde van de visserij tot een bloeiende badplaats. De diepe verbondenheid met de zee is echter altijd blijven bestaan niettemin omdat elke familie in Blankenberge wel een connectie heeft met de zee, de vissersgemeenschap van weleer en het rijke vissersverleden van “ons Steedje”.
De vissersgemeenschap werd voortdurend geconfronteerd met onvoorspelbare natuurelementen.
Oude documenten, verhalen en legendes vertellen over het harde bestaan van ons vissersvolk. Zo werden oa. vissersjongens vanaf hun twaafde jaar als lavers meegenomen om de stiel van de zee grondig te leren.
Het was een leven van gevaren en teleurstellingen, van lijden en zwoegen en van dagelijkse zelfopoffering. Elke familie betaalde onverbiddelijk, vroeg of laat, een zware tol aan de zee.
Door al hun ellende en miserie, en gesterkt door hun geloof,
zochten ze naar een steun in deze ontij.
Zo ontsproot een traditie van zeezegeningen, bedevaarten en vissersmissen
om bescherming te bekomen.
Ze kwamen, met al wat hun hart verscheurde, deze eenvoudige, grote, edele, moedige mensen, aangedragen naar Onze-Lieve-Vrouw. Zij was hun schutsmoeder: een hoge tedere toeverlaat van overgave en vertrouwen, waarrond schone verhalen werden gesponnen… vanuit hun harde levensberoerdheid.
Om ons maritiem erfgoed in ere te houden organiseert de Gemeenzaamheid “O.L.Vrouw van Meetkerke” in samenwerking met de pastorale eenheid Maria ster der zee elk jaar op de eerste zaterdag na Allerheiligen een vissersmis in de Sint-Antoniuskerk van Blankenberge..
Voor het jaar 2016 was dit: “voor anker gaan”
Tijdens deze viering willen we even “voor anker gaan” in ons “visserskerkje” uit diep respect voor onze voorvaderen, voor ons vissersvolk van “ ’t steedje”.
In 2017 was het thema: "Onze Vader"
God die als een trouwe, goede en barhartige Vader omziet naar zijn mensen.
In het bijzonder gedenken we ook alle overleden vissers en alle overleden leden van de Gemeenzaamheid van het voorbije jaar.